ششمین نامه به خدا: وقتی زمان ایستاد

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام آرامش من، سلام معبود من، سلام ای عزیز و حکیم.

خدای من، نمی دانم چطور باید ازت تشکر کنم که صبحم را با این آیه زیبا غرق در آرامش کردی.

وقتی آن را خواندم، انگار زمان متوقف شد.

عقربه‌های ساعت ایستادند، دنیا ساکت شد و فقط بزرگی و آرامش تو را حس می‌کردم.

این آیه برایم قوی‌ترین آرام‌بخش دنیاست:

﴿وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ﴾
«و چون بندگان من از تو درباره من بپرسند، پس من نزدیکم…»

سوره بقره، آیه ۱۸۶

 

تصویر یک بنده خدا
سلام خدای عزیزم. ای آنکه جز حمد و ستایشت چیزی بر زبانم جاری نمی شود. ای آنکه همه امید این بنده سیه رویت هستی. چگونه می توانم شکرت را به جای آورم وقتی بهم توفیق خواندن قرآن بی همتایت را دادی؟ مشخص است که نمی توانم. بخاطر همین سعی می کنم برایت نامه بنویسم. گرچه نامه های این حقیر، مملو از اشکال خواهد بود اما باز هم این هیچ، دل به بزرگی تو بسته است. دوستت دارم الله.