بسم الله الرحمن الرحیم
سلام خدای من، سلام هستی بخش، سلام دلبر من.
خدایا، معبودا! این نامه را به امام حسن(ع) برسان؛ همان امامی که مظلومانه زندگی کرد و یاد شجاعت‌ها و بزرگواری‌هایش نیز مظلومانه در غبار فراموشی مانده است.
امام حسن جان. سلام و رحمت خدای متعال بر شما باد.
آقا جان، شما چقدر مظلوم بودید. خواندم و فهمیدم چگونه تنهایتان گذاشتند و چگونه بی‌انصافانه شما را به صلح متهم کردند.
آقا جان، جانم به فدایتان. فهمیدم حتی در همان نامه صلح، تنها دغدغه‌تان امت و جامعه اسلامی بود. دیدم چطور عاشق خدا بودید و هیچ‌گاه خم به ابروی مبارک‌تان نیاوردید.
آقا جان بمیرم براتون که تشییع پیکر پاکتان هم غریبانه و پر از اندوه بود. قلبم آتش گرفت.
آقا جان میشه لبیک من را قبول کنید؟
لبیک کسی که بعد از ۱۴۰۰ سال شما را شناخت. آقا جان، بِأبى أنْتُمْ وَ اُمّى وَ نَفْسى.
لبیک یا حسن بن علی(ع).
به خدای عزوجل قسم، پشت تان را خالی نمی کنم.
